اثربخشی آموزش روش تحلیل رفتار متقابل بر بهزیستی روان شناختی و کیفیت زندگی زنان

هدف از انجام این پژوهش تعیین اثربخشی آموزش روش تحلیل رفتار متقابل بر بهزیستی روانشناختی و کیفیت زندگی زنان مراجعه کننده به یکی از فرهنگسراهای منطقه 22 (آبشار) شهر تهران بود. پژوهش حاضر یک پژوهش شبه آزمایشی با طرح پیش آزمون و پس آزمون و با گروه کنترل بود. جامعه آماری این پژوهش را طی یک فراخوان، زنان مراجعه کننده به یکی از فرهنگسراهای منطقه 22 شهر تهران تشکیل دادند. 40 نفر از زنان متاهل به صورت داوطلبانه و منطبق با معیارهای لازم به عنوان نمونه انتخاب شدند و برابر نمرات پیش آزمون، در دو گروه متعادل آزمایش ( 20 نفر) و کنترل ( 20 نفر) قرار گرفتند. گروه آزمایش در معرض آموزش تحلیل رفتار متقابل قرار گرفت و گروه کنترل هیچ مداخله ای را دریافت نکرد. در این تحقیق پرسشنامه های استاندارد بهزیستی روان شناختی و کیفیت زندگی به کار رفت. برای تجزیه و تحلیل داده ها، از تحلیل کوواریانس یکراهه ( آنکوا ) استفاده شد. یافته های به دست آمده از پس آزمون نشان داد تفاوت نمرات زنان گروه آزمایش و گروه کنترل ازلحاظ آماری و در سطح کمتر از 0/01 معنی دار بود. نتیجه به دست آمده نشان می دهد آموزش روش تحلیل رفتار متقابل می تواند در بهبود کیفیت زندگی و بهزیستی روان شناختی زنان موثر باشد و از بروز مشکلات برای زوجین یا خانواده ها پیشگیری کند.

Keywords:

روش تحلیل رفتار متقابل , بهزیستی روانشناختی , کیفیت زندگی