نسبیت و اطلاق دراخلاق

از آنجا که سرشت انسان با اکسیر انس عجین گشته و آدمیان ، آرامش و آسایش خویش را در زندگی جمعی و اجتماعی یافته اند، همپای همه مزایای جمع گرایی و پیوندهای اجتماعی ، این همزیستی همواره دشواریهایی را نیز به همراه داشته است.اصطکاک منافع، زیاده طلبی برخی انسانها، ناهنجاری رفتار بعضی از شهروندان و... همه و همه از جمله عواملی هستند که همواره فضای الفت و انس مجموعه های انسانی را با غبار نگرانی و اضطراب و دلهره در آمیخته است.برای گریز از این نگرانی دو راه در پیش رو بوده است:الف. انزوا طلبی و انسان گریزی وترک مجموعه های بشری.ب. چاره اندیشی در جهت پیشگیری و رفع چالش در روابط انسانی.بدیهی است که راه نخست، با سرشت و طاقت انسان سازگار نبوده است و ناگزیر مردمان در طول تاریخ هماره به راه دوم اندیشیده اند و از این رهگذر به تامل در شناخت رفتار شایسته و ناشایست و ملاکها و معیارها و عوامل و موانع آن پرداخته اند، و این چنین است که در هر جامع ه ، فرهنگی خاص شکل گرفته است که در آن مجموعه ای از رفتارها و کنشها، خوب و پسندیده معرفی شده است و مجموعه ای دیگر بد و نکوهیده.