نگرشى تطبیقى به قرآن و انجیل

در باور توحیدی ادیان ابراهیمی، مبدا هستی ذات یگانه ای است که دارای همه کمالات است و بر اساس حکمت خویش ادیان را به بشر هدیه داده است، تا به صورت عقل منفصل ، تکمیل کننده اندیشه ها و دریافتهای عقلی و علمی آنان باشد. این بینش بنیادین می طلبد که ادیان ابراهیمی ر ا در اصول و معارف و باورها همسو و همسان و موید یکدیگر بدانیم، زیرا اصول ، نظر به واقعیتها و بنیادهای پایدار هستی دارند و از این رو آنها نیز پایدار و بی تزلزل اند.توضیح این که مبدا هستی، یا یگانه و غنی است و یا چندگانه و قایم به غیر. انسان یا مکلف است و مسوول، و یا موجودی رها و بی تکلیف، معاد یا حقیقتی است قطعی و یا ... هر فرض را که بپذیریم، پایدار و تغییر ناپذیر خواهد بود.به هر حال لازمه این نگرش، هماهنگی ادیان آسمانی و همسویی آنان دست کم در میدان باورهای اصولی است و ما در این مختصر برآنیم تا بخشی ازاین هماهنگی ها را بنمایانیم و در پرتو آن، نشان دهیم که نقطه های افتراق چگونه بر تورات و انجیل تحمیل شده است و البته ما ا ین تحقیق را بر پایه آرای قرآن کریم انجام خواهیم داد.