آداب مهمانی در آیات و روایات

یکی از مهم ترین وظایف اخلاقی هر فرد در قبال جامعه، عمل نیکوی مهمانی دادن و مهمانی رفتن است که آثار و ثمرات فراوانی در پی دارد، و به طور کلی، مهمانی برگرد هم آمدن چند نفر به دور یکدیگر صدق می کند. از آنجا که انسان ناچار است در اجتماع زندگی کند، و با ترک روابط نمی تواند زندگی صحیحی را تشکیل دهد، برای همین شناخت روابط اجتماعی و در میان این روابط، آداب مهمانی از اهمیت ویژه ای برخوردار است و ضرورت دارد که به طور تخصصی به این موضوع پرداخته شود. به طور نمونه ابید افراد بدانند که در مهمانی هریک از افراد چه وظیفه ای در قبال یکدیگر دارند؛ میزبان چگونه باید مهمان را دعوت، پذیرایی و بدرقه کند و مهمان دقت داشته باشد که چه عملی را انجام دهد که موجب آزار میزبان نشود. این نکته کلیدی، محور اصلی بحث است که در طی تحقیق به بررسی مصداق های آن پرداخته ایم؛ زیرا ثابت شده یکی از معیارهای زندگی بشر، معاشرت و دید و بازدیدهای صمیمانه و به دور از تکلف است؛ از این رو عمل به توصیه های اسلام درباره مهمانی دل ها را به هم مهربان تر و صفا و صمیمیت را بیش تر می کند. بنابراین یکی از ضرورت های اخلاقی هر مسلمان، معاشرت داشتن با دیگران در پرتو مهمانی است و استحکام معاشرت ها در سایه رعایت نکات برگرفته از حقوق متقابل است؛ به گونه ای که یک مسلمان بتواند در چارچوب اصول و فرهنگ دینی خودش با شهامت امضای دین را برپای رفتارش به ثبت برساند.

Keywords:

آداب مهمانی , سیره اهل بیت