بررسی فعالیت های ضد سرطان معده کارواکرول بارگذاری شده با نانوذرات آلبومین سرم انسانی

در این مطالعه، نانوفرمولاسیونی که طی آن کارواکرول در نانوذرات آلبومین سرم انسانی به دام می افتد، طراحی شده است. رهاسازی پروفایل و فعالیت ضد سرطانی نانوذرات حاوی کارواکرول در شرایط در شیشه in vitro بررسی شده است. اثر کپسوله کردن EE و ظرفیت بارگذاری LC نانوذرات توسط روش حلال زدایی به ترتیب به میزان 48.4 و 45.1 درصد تهیه شد. نانوذرات واجد کارواکرول توسط روش امولسوین / حلال زدایی تهیه شده و به ترتیب واجد LC و EE و 32 و 32.3 درصد می باشند. آزاد شدن کارواکرول از نانوذرات HAS در PBS با rpm و PH=7.4 و 100 در دمای 37 درجه سانتیگراد به مدت 10 روز تحت کنترل قرار گرفت. پس از سه ساعت 21,4 درصد کارواکرولی که از نانوذرات تهیه شده به روش حلال زدایی آزاد شد در روش امولسیون/حلال زدایی 26,8 درصد کل کارواکرول در حین 3 ساعت انکوباسیون آزاد گردید. اثر سمیت سلولی کارواکرول لود شده توسط تست MTT بر روی رده سلولی AGS مورد بررسی قرار گرفت. رده سلولی به مدت 48 ساعت در معرض کارواکرول آزاد، نانوذرات HSA و نانوذرات حاوی کارواکرول قرار گرفت. IC50 کارواکرول آزاد نانوذرات HSA، نانوذرات واجد کارواکرول به ترتیب 30، 1070، 120 میکروگرم در میلی لیتر است. نتایج این بررسی کاربرد نانوذرات HSA برای به دام انداختن کارواکرول و اثر ضد سرطان معده آن نشان داده شده است، همچنین استفاده از کارواکرول همراه با عوامل شیمی درمانی در نانوذرات ممکن است سلول های سرطانی را بهتر از نانوذرات واجد دارو به تنهایی درمان کند

Keywords:

کارواکرول , سمیت سلولی , دارورسانی , نانوذرات HSA , تست MTT