بتن یکی از مهمترین مصالحی است که دستیابی به تکنولوژی آن، جهش بزرگی در فعالیتهای عمرانی محسوب می شود. مقاومتبالا و سهل الحصول بودن اجزاء تشکیل دهنده،
بتن را به عنوان یکی از اجزاء شاخص و کلیدی سازه ها و ابنیه معرفی می کند. یکی ازدغدغه های مهندسین سازه، استفاده بهینه و ایمن از
بتن است.
بتن عموما حاصل فعل وانفعال
سیمان های هیدرولیکی و آب است واز انواع مختلف
سیمان و نیز پوزولان ها، سرباره کوره ها، مواد مضاف، گوگرد، مواد افزودنی، پلیمرها و ... تهیه می شود. همچنین درنحوه ساخت آن ممکن است از حرارت، بخار آب، اتوکلاو، خلا، فشارهای هیدرولیکی و متراکم کننده های مختلف استفاده شود.امروزه با توجه به گسترش روزافزون
سازه های بتنی و نیز طول دوره بهره برداری طولانی مدت بسیاری از این بناها، لزوم نگهداری ونیز بازسازی و تعمیر آنها امری اجتناب ناپذیر است. فرایند تعمیر
سازه های بتنی نیازمند دانشی فراتر از ساخت
بتن می باشد زیراپارامترهای بیشتری در این پروسه دخیل هستند. عواملی ازجمله اشتباهات طراحی، نفوذ نمک ها، اشتباهات اجرایی، حملاتکلریدی، حملات سولفاتی، حریق، یخزدگی، نمکهای ذوب یخ، عکس العمل قلیایی سنگدانه ها و کربناسیون باعث فرسودگی وتخریب
سازه های بتنی می شوند که در این مقاله سعی در بررسی کلی هر یک از عوامل مذکور و ارایه راهکارهای مناسب در جهتافزایش عمر
سازه های بتنی و کاهش تاثیرات عوامل مخرب
بتن شده است.