سازمان های
آتش نشانی و نجات نقش عمده ای در مهار
بحران های طبیعی و غیرطبیعی را دارند. در کلانشهرها با توجه به گستره جغرافیایی و جمعیتی، هر گونه اقدام تمرکزگرایانه ای محکوم به شکست می باشد. کمبود ضوابط و مقررات و اجرای نادرست و کارای مقررات ایمنی موجود، احداث ساختمان های بلند، فقدان فرهنگ ایمنی مردم ، نبود طرح جامع آموزش ایمنی به شهروندان، عدم رعایت ملاحظات حفاظت در برابر حریق در طرح های بزرگ شهری، فقدان جایگاه قانونی و حقوقی مناسب برای آتش نشانان، کمبود اعتبارات برای احداث و تجهیز ایستگاه های آتشنشانی و مکان گزینی نامناسب ایستگاه های آتشنشانی، از عوامل مهم رشد و افزایش سوانح آتش سوزی در کل کشور نسبت به سال های گذشته است.هر سایت
آتش نشانی (متشکل از چند ایستگاه) باید در سطحی از کارآمدی قرار داشته باشد که بدون نیاز به ارتباط با سایت مرکزی، در مهار حوادث نقش آفرین باشد. با عنایت به اینکه
آتش نشانی تهران به عنوان اصلی ترین کلانشهر (و یا تنها ابرشهر) در حال انجام این ماموریت خطیر می باشد لذا مطالعه موردی یکی از سایت ها (مناطق) آن به عنوان مبنای تحقیق انتخاب گردید. منطقه 8 عملیات
آتش نشانی تهران بزرگ با تکیه بر اسناد و مدارک و ضمن بررسی مقایسه ای به عنوان جامعه آماری مورد تحقیق قرار گرفته است. عملکرد این سایت می تواند به عنوان نمونه آسیب شناسانه در سازمان های
آتش نشانی و خدمات ایمنی کشور مورد استفاده قرار گیرد.