شیوع اختلالات روانشناختی در میان زنان زندانی استان تهران در سال 1393

هدف اصلی تحقیق حاضر بررسی شیوع اختلالات روان در زنان زندانی استان تهران در سال 1393 می باشد، روش پژوهش، میدانی و در بین نمونه 290 نفری از زندانیان و از طریق نمونه گیری تصادفی ساده اجرا شده است. طرح تحقیق از نوع زمینه یابی و به شیوه مقطعی است و از پرسشنامه (SCL-90-R) برای بررسی میزان اختلالات روانی استفاده شده است و با استفاده از آزمون های آماری خی دو، فی ، d سامرز و تایو سی کندال داده ها مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت نتایج حاکی از آن است که بین سن و وضعیت تاهل زندانیان با اختلالات روانی رابطه معناداری وجود ندارد. بین میزان تحصیلات، مدت زمان محکومیت، نوع جرم و سابقه تکرار جرم و اختلالات روانی رابطه معنی داری وجود دارد. بدین معنا کهبیسوادان در مقایسه با افراد تحصیل کرده، اختلالات روانی بالاتری دارند. همچنین با افزایش مدت زمان محکومیت، میزان اختلالات روانی نیز بالا می رود و کسانی که مرتکب قتل شده اند و جرمشان مواد مخدر بوده در مقایسه با سایر جرایم، اختلالات روانی بیشتری را تجربه می کنند.همچنین افرادی که سابقه دارند، به طور معناداری در مقایسه با افراد فاقد سابقه، اختلالات روانی بیشتری دارند. بنابراین می توان نتیجه گرفت عوامل نامبرده، در تعیین میزان اختلالات روانی زندانیان موثر هستند.

Keywords:

شیوع , اختلالات روان شناختی , زندانی , زنان