ارزیابی اقلیم آسایش گردشگری در جنوب و جنوب شرق ایران با استفاده از شاخص TCI مطالعه موردی: (استان های سیستان و بلوچستان، کرمان و هرمزگان)

امروزه گردشگری در حال تبدیل شدن به یکی از ارکان اصلی اقتصاد تجارت جھان است و یکی از عوامل مھم در توسعه صنعت توریسم، تنوع آب و ھوایی در یک منطقه یا کشور است که امکان وجود فعالیت ھای توریستی را در فصل ھای مختلف فراھم می کند. به عبارت دیگر ھر نوع تنوع آب و ھوایی فعالیت ھای توریستی مخصوص به خود دارد و اگر کشوری دارای اقلیم ھای مختلف باشد امکان جذب توریست در بیشتر مواقع سال ممکن می باشد. بدین منظور در این پژوھش به بررسی وضعیت اقلیم آسایش گردشگری استان ھای سیستان و بلوچستان، کرمان و ھرمزگان طی یک دوره آماری 30 ساله از سال 1984 تا 2013 پرداخته شد. جھت انجام پژوھش از شاخص اقلیم گردشگری TCIکه عناصر اقلیمی را متناسب با کیفیت تجربه توریستی گردشگران ارزیابی می کند استفاده شد. بعد از انجام این مراحل اقدام به نمایش پراکندگی سالانه شاخص اقلیم گردشگری با استفاده از میان یابی به روش زمین آمار (کریجینگ) در سطح منطقه و در نھایت استخراج نقشه ھای پھنه بندی اقلیم گردشگری منطقه مورد مطالعه در محیط نرم افزار GISشد. نتایج به دست آمده نشان داد که بھترین ماه ھا جھت گردشگری در مناطق پست و ساحلی منطبق بر ماه ھای سرد سال و در مناطق مرتفع ھمچون سیرجان، کرمان و زاھدان منطبق بر ماه ھای معتدل سال است و به طور کلی ماه ھای ژانویه، فوریه، مارس و اکتبر، نوامبر و دسامبر بھترین شرایط آب و ھوایی را جھت گردشگری دارند.

Keywords:

TCI , کریجینگ , سیستان و بلوچستان , کرمان , هرمزگان