بررسی اثر واکس های ساسوبیت و پارافین بر خصوصیات ریولوژیقیر

پژوهش حاضر با هدف کلی بهبود عملکرد روسازی آسفالتی و با تاکید بر نقش قیر در این راستا صورت میگیرد. با وجود کاربردهای زیاد و خواص مناسب قیر در جهت مصارف راهسازی، ضعف ها و محدودیت های قیرهای مورداستفاده، از جمله: شیارافتادگی، ترک خستگی و بسیاری دیگر از خرابی های روسازی های آسفالتی، باعث لزوم اصلاح قیر مورد استفاده در راهسازی می گردد. بنابراین در این پژوهش، هدف بررسی خواص ریولوژی قیر اصلاح شده با بررسی و مقایسه چند افزودنی شامل: ساسوبیت، واکس پارافین و ترکیب واکس های ساسوبیت و پارافین با توجه به تاثیر افزودنی های مخلوط آسفالتی گرم بر پیرشدگی و دمای عملکردی است. پژوهش حاضر را میتوان ازنظر هدف تاییدی- کاربردی و از نظر ماهیت، پژوهشی آزمایشگاهی دانست که با آزمایش هایی نظیر: نقطه نرمی، درجه نفوذ، ویسکوزیته دورانی و همچنین آزمایش های شارپ به منظور مقایسه عملکرد قیر پایه و قیرهایاصلاح شده انجام شده است. از نتایج اصلی این تحقیق میتوان به موثر بودن تمامی واکس های ذکرشده فوق، در افزایش کارایی قیر به دلیل کاهش ویسکوزیته و درنتیجه کاهش دمای تولید و اجرا، که خود سبب کاهش پیرشدگی قیر می شود اشاره کرد. همچنین استفاده ترکیبی از واکس های ساسوبیت و پارافین میتواند دمای بالای عملکردی قیر را در مقایسه با نمونه حاوی واکس پارافین بهبود بخشیده و با مقایسه تاثیرات این ترکیب، با واکس های دیگر میتوان با در نظر گرفتن میزان تاثیر و هزینه، انتخاب مناسبی به منظور بهبود خواص و رفتار قیر داشت.

Keywords:

مخلوط آسفالتی گرم , خصوصیات ریولوژیکی , اصلاح کننده های قیر