رابطه خود انتظاری با پیشرفت تحصیلی ادراک شده (مورد مطالعه ؛دانش آموزان دوره دوم متوسطه شهر اصفهان)

هدف تحقیق حاضر، تعیین رابطه بین خود انتظاری با پیشرفت تحصیلی دانش آموزان بوده است. روش تحقیق توصیفی از نوع همبستگی بوده است. جامعه آماری این تحقیق را کلیه دانش آموزان دور دوم متوسطه شهر اصفهان در سال تحصیلی 1395-96 تشکیل داده است. شیوه نمونه گیری، خوشه ای چند مرحله ای بوده که بر اساس فرمول کوکران تعداد 345 نفر بطور تصادفی برای تحقیق انتخاب شدند. ابزار تحقیق شامل پرسشنامه محقق ساخته خودانتظاری( 0/89=a) و مشاهده معدل تحصیلی نیمسال اول بوده است. برای تجزیه و تحلیل داده از آزمون های همبستگی پیرسون و آزمون t دو گروه مستقل استفاده شده است. بطور کلی نتایج تحقیق نشان داد، بین 3بعد خودانتظاری (ورود، حین و پایان یادگیری) با پیشرفت تحصیلی دانش آموزان در سطح P<0/05 رابطه معناداری وجود دارد. بین نظرات پاسخگویان در خصوص رابطه بین سه بعد خودانتظاری(ورود، حین و پایان یادگیری) و پیشرفت تحصیلی برحسب ویژگی های دموگرافی(جنسیت، رشته تحصیلی) در سطح P<0/05 تفاوت معناداری وجود دارد.

Keywords:

خود انتظاری , پیشرفت تحصیلی , دانش آموزان , ورود یادگیری , حین یادگیری , پایان یادگیری