اثربخشی روان درمانی مبتنی بر تحلیل عملکرد بر تنظیم شناختی هیجان در دانشجویان با تفاوت دایم ظاهری

هدف پژوهش حاضر تعیین تاثیر روان درمانی مبتنی بر تحلیل عملکرد بر راهبردهای شناختی تنظیم هیجان (مثبت و منفی) در دانشجویان با تفاوت دایم ظاهری (نقص ظاهر) بود. در یک طرح نیمه آزمایشی میدانی از نوع پیش آزمون-پس آزمون با گروه کنترل، تعداد 20 نفر از دانشجویان دانشگاه شهید چمران و دانشگاه آزاد اسلامی شهر اهواز با استفاده از روش نمونه گیری دردسترس، پس از ارزیابی بالینی اولیه و احراز شرایط پژوهش انتخاب و به صورت تصادفی به دو گروه روان درمانی مبتنی بر تحلیل عملکرد( 10 نفر) و گروه کنترل( 10 نفر) تخصیص یافتند. گروه آزمایشی 10 جلسه درمان مبتنی بر تحلیل عملکرد را به صورت انفرادی و دو جلسه 45 دقیقه ای در هفته دریافت کرد. ابزار مورد استفاده پرسشنامه ی تنظیم شناختی هیجان بود، که در دو مرحله ی قبل از مداخله و پایان مداخله تکمیل شدند. برای تجزیه و تحلیل داده ها از نرم افزار SPSS-22 استفاده شد و نتایج آزمون های تجزیه و تحلیل کوواریانس چند متغیری نشان داد که روان درمانی مبتنی بر تحلیل عملکرد باعث کاهش استفاده از راهبردهای منفی شناختی تنظیم هیجان و افزایش استفاده از راهبردهای مثبت شناختی تنظیم هیجان در افراد گروه آزمایشی در مقایسه با گروه کنترل، در مرحله پس آزمون شد.

Keywords:

روان درمانی مبتنی بر تحلیل عملکرد , راهبردهای شناختی تنظیم هیجان , تفاوت دایم ظاهری