اثر بخشی آموزش مدیریت هیجان بر طرحواره های ناسازگار اولیه و رضایت زناشویی زوجین مراجعه کننده به مراکز مشاوره شهر اصفهان

هدف از پژوهش حاضر تعیین اثر بخشی آموزش مدیریت هیجان بر طرحواره های ناسازگار اولیه و رضایت زناشویی زوجین مراجعه کننده به مراکز مشاوره شهر اصفهان بود. جامعه آماری پژوهش شامل کلیه زوجین مراجعه کننده به مراکز مشاوره شهر اصفهان بودند. نمونه مورد نظر با استفاده از روش نمونه گیری در دسترس 04 نفر در دو گروه آزمایشی و گواه ( 04 نفر گروه آزمایش و 04 نفر گروه گواه ) قرار گرفتند. روش این پژوهش، نیمه آزمایشی و از نوع پیش آزمون - پس آزمون با گروه گواه است. ابزارهای مورد استفاده در این پژوهش پرسشنامه طرحواره های ناسازگار یونگ((0994 و رضایت زناشویی اولسون ( 0999) بود. نتایج پژوهش نشان دادند که آموزش مدیریت هیجان با توجه به میانگین طرحواره های ناسازگار اولیه در زوجین گروه آزمایش نسبت به میانگین گروه گواه، موجب کاهش طرح واره های ناسازگار اولیه گروه آزمایش شده است. میزان تاثیر طرح واره های ناسازگار اولیه در زمینه قطع ارتباط و طرد برابر با 4/04 ، طرح واره های ناسازگار اولیه در زمینه خودگردانی مختل برابر با 4/89 ، طرح واره های ناسازگار اولیه در زمینه محدودیت مختل برابر با 4/04 ، طرح واره های ناسازگار اولیه در زمینه دیگرجهت مندی برابر با 4/88، طرح واره های ناسازگار اولیه در زمینه گوش بزنگی برابر با 4/00 است، همچنین آموزش مدیریت هیجان با توجه به میانگین رضایت زناشویی زوجین گروه آزمایش در پس آزمون نسبت به میانگین زوجین گروه گواه، موجب افزایش رضایت زناشویی گروه آزمایش شده است میزان تاثیر رضایت زناشویی در زمینه رضایتمندی برابر با 4/84 ، رضایت زناشویی در زمینه ارتباطات برابر با 4/01، رضایت زناشویی در زمینه حل تعارض برابر با 4/44 و رضایت زناشویی در زمینه تحریف آرمانی برابر با 4/00 است.

Keywords:

مدیریت هیجان , طرحواره های ناسازگار اولیه , رضایت زناشویی