رویکرد معنویت محوری گردشگری انقلابی نو در تحکیم صلح و دوستی از مقیاس محلی تا جهانی

گردشگری در عصر حاضر،صرفا رفت و آمد مسافران به مناطق مختلف گیتی و بازدید از مکان های گوناگون نیست، بلکه پیامدهای مختلف در زمینه های اقتصادی،فرهنگی و غیره دارد و سفر یک گردشگر می تواند برخاسته از باور و فرهنگ گردشگر و مبتنی بر ارزش ها باشد. در این صورت، گردشگری می تواند با افزایش معرفت گردشگر از دیدار با مناظر طبیعت،مکان های جغرافیایی و میراث گذشتگان، جهان بینی و نگرش او را تغییر دهد، تغییری توام با پایبندی بر اصول و ارزش ها و بندگی خدای یکتا و این یعنی، گردشگری همراه با صلح و دوستی. گردشگری در این صورت می تواند از راه شناخت میراث گذشتگان و شناخت ملت ها و مذاهب و اقوام و فرهنگ های متفاوت، در دل گردشگران نوع دوستی و همبستگی عمیقی ایجاد کند. بخصوص در مقطع کنونی و عصر جهانی شدن با توجه به مشکلات زندگی جوامع از قبیل: آلودگی هوا،تورم،مشکلات روحی و روانی،تهدیدات فضای مجازی،نابهنجاریهای اجتماعی و... تکیه و پایبندی بر باورهای دینی و مذهبی و توسعه معنویت گرایی در ابعاد متنوع گردشگری، احساس آرامش و امنیت را می تواند برای گردشگران به دنبال داشته باشد و با شناخته شدن کافی ملت ها و فرهنگ ها، زمینه ی بیزاری از خشونت و صلح طلبی برای انسان ها به خوبی فراهم سازد. با توجه به چنین رویکردی، این مقاله با روش تحلیلی- توصیفی، به دنبال پاسخگویی به این سوال است که آیا بعد معنویت محوری گردشگری توانایی ایجاد آرامش و رابطه و تقویت صلح و دوستی بین جوامع مختلف و در مقیاس های محلی تا جهانی را دارد یافته های تحقیق بیانگر این نکته است که در صورت غلبه معنویت گرایی در صنعت گردشگری و سفر گردشگران، کلیه فعالیت های گردشگر، ظرفیت برقراری صلح و همکاری را در همه مقیاس ها دارد و گردشگری و معنویت برای صلح و دوستی بین ملت ها و فرهنگ ها، ابزار قوی و بستر بسیار مناسبی محسوب می شود.

Keywords:

گردشگری , معنویت گرایی , صلح و دوستی , مقیاس , محلی تا جهانی