تاثیر اندیشه تساهل و تسامح در تعدیل روابط اجتماعی از دیدگاه مولانا در مثنوی معنوی

از جلوه های زیبای مثنوی، دریافت ها و رگه برداری های جدیدی است که مولانا مطرح می کند.مثنوی مشحون از شگردهای گوناگون و برداشت ها و تاویلات عارفانه ای است که قابل طرح در مسایل اجتماعی با بار معنایی جدید می باشد. در این مقاله، پس از بررسی مختصر تساهل و تسامح و پیشینه آن در فرهنگ اسلامی و تمدن غرب، با توجه به دوره مولانا از لحاظ اجتماعی توصیف شده است. نگارنده کوشیده است تساهل و تسامح را که از دیدگاه شاعر تاثیر شگرفی در تعدیل روابط انسان ها دارد، برپایه دو محور بیان کند؛ محور نخست این که: آیا تساهل و تسامح حکمت خاکی است، یا حکمتی افلاکی زیرا آثار عرفانی ما از چشمه درونی حرف می زند، امابشر امروز حقیقت و حکمت را از راه تجربه و علم اندوزی دنبال می کند. و در محور دوم به ارتباط تساهل و تسامح در سودمندی حقوق اجتماعی انسان پرداخته و نگاه مولانا را با آن که در بسیاری از اشعار در مثنوی به نظر پیشینیان اتکا دارد، اما با روشنی ذهن و تیزبینی که داشته ثبت کرده است و از آنها استنباط ها و استنتاج های بدیع به دست آورد. وی ژرف ترین پدیده های روانی انسان را دیده و به نظم و تحریر درآورده است.

Keywords:

مثنوی معنوی , تساهل و تسامح , تعدیل روابط اجتماعی , حکمت خاکی و افلاکی , حقوق