تاثیر دی کلروفنیل دی متیل اوره (DCMU) بر توان منبع و انتقال دوباره کربوهیدرات های محلول ساقه گندم رقم پیشتاز در شرایط خشکی آخر فصل

به منظور بررسی نقش اجزای نورساخت (فتوسنتز)کننده گندم رقم پیشتاز در پر شدن دانه و انتقال دوباره ذخایر ساقه در شرایط خشکی آخر فصل، آزمایشی گلدانی بهصورت فاکتوریل دو عاملی در چارچوب طرح کاملا تصادفی با سه تکرار در فضای باز مزرعه دانشکده کشاورزی دانشگاه ولیعصر رفسنجان در فاصله دی ماه 1390 تا خرداد ماه 1391 انجام شد. عامل اول عبارت از کاهش توان منبع در سه سطح شامل گیاه کامل (شاهد)، حذف نورساخت برگ پرچم و حذف نورساخت برگهای زیرین و عامل دوم تنش خشکی در دو سطح شامل آبیاری کامل (شاهد) و قطع آبیاری پس از گلدهی بود. حذف نورساخت با استفاده از ماده بازدارنده نورساخت DCMUانجام شد. نتایج نشان داد که حذف نورساخت برگ پرچم بر خلاف تیمار حذف نورساختبرگهای زیر برگ پرچم، سبب کاهش محتوای نشاسته و افزایش محتوای پروتیین آن شد اما اثر معنیداری بر وزن دانه نداشت. در زمان رسیدگی، محتوای کربوهیدراتهای محلول ساقه در تیمار آبیاری شاهد تحت تاثیر تیمارهای کاهش توان منبع قرار نگرفت اما با قطع آبیاری پس از گلدهی بهطور معنیداری افزایش یافت و بیشترین میزان آن در تیمار حذف نورساخت برگهای زیر برگ پرچم بود. از سوی دیگر، هیچ یک از تیمارهای قطع آبیاری پس از گلدهی و حذف نورساخت برگها تاثیری بر محتوای نیتروژن ساقه در زمان رسیدگی نداشتند. به نظر میرسد کاهش توان منبع در اثر حذف نورساخت برگهای زیرین سبب کاهش نیاز مخزن به ماده پرورده و نیتروژن و کاهش کارایی انتقال دوباره آنها به سمت دانه میشود.

Keywords:

پروتیین , تنش خشکی , عملکرد , نشاسته و نورساخت