کارکرد سیاسی شبکه های مجازی درایران براساس نظریه ساختارحوزه عمومی یورگن هابرماس

در این مقاله با تکیه بر نظریه ساختار حوزه عمومی یورگن هابرماس از رهیافت نهادگرایی و با تکیه بر روش تحقیق کتابخانه ای درصدد پاسخ به این سوال مهم برآمدیم که؛ آیا تکنولوژی مدرن ارتباطی و اطلاعاتی در ایران توانسته در جهت صورتبندی حوزه عمومی تاثیرگذار بر ساختار سیاسی جامعه ایفای نقش نماید بررسی محتوای برخی از مهم ترین سایتها و شبکههای مجازی فعال و تاثیرات آن در تحولات سیاسی ایران طی سنوات اخیر حاکی است در حوزههای مختلفی همچون؛ انتخابات سیاسی، زنان، فرهنگیان، کارگران، مسایل مربوط به اقوام و مذاهب، موضوع هسته ای، محیط زیست، موضوعات مختلف فرهنگی و سیاسی و ... حوزه عمومی شکل گرفته و بر تصمیمگیریهای سیاسی حاکمیتی در مواجه با این مسایل تاثیرگذار بوده است. از جمله عواملی که در تحقق این موضوع در سپهر سیاسی ایران شناسایی گردیده عبارتند از: وجود برخی آسیبهای ساختاری موجود در حوزه سیاسی و فرهنگی کشور - ناکارآمدی احزاب سیاسی و ضعف جامعه مدنی - افزایش خودآگاهی و مشارکت جویی سیاسی و اجتماعی جمعیت جوان، تحصیلکرده و شهری و همچنین وجود برخی ملاحظات و موانعی که بر عملکرد رسانه ملی در اقناع عمومی مترتب است که مدیریت این پدیده در راستای منافع ملی کشور مستلزم بازنگری در برخی سیاستهای فرهنگی، آموزشی، توجیهی و سیاسی است.

Keywords:

فضای مجازی , شبکه های اجتماعی , حوزه عمومی , جنبش های شبکه ای , سیاست و قدرت