تاثیر دوازده هفته تمرین اختیاری بر روی چرخ دوار بر روی سطوح MANF مخچه وساقه مغز موش های پارکینسونی شده توسط 6 هیدروکسی دوپامین

بیماری پارکینسون 1(PD) یک بیماری نورودژنراتیو2 و اختلال مربوط به حرکات، احساسات و شناخت است .(8) این بیماری با از بین رفتن نورونهای دوپامینرژیک در سیستم عصبی جسم مخطط و علایم بالینی مانند لرزش در حال استراحت، سفتی و اختلالات رفلکس وضعیتی همراه است .(3) درمانهای دارویی مانند الدوپا ابتدا شدت علایم حرکتی را کاهش میدهند اما همراه با عوارض جانبی هستند، حتی ممکن است انحطاط عصبی را افزایش دهد (1) سلامتی مغز رابطه ی مستقیمی با گروهی از فاکتورها به نام فاکتورهای نروتروفیک دارد . فاکتورهای نوروتروفیک 3(NTFs) پروتیینهای ترشحی هستند که بهواسطه فعال کردن گیرنده های ویژه بر روی سطح سلول نورونی اثرات تغذیهای (تروفیک) تولید میکنند .(7) از میان آنها MANF مانند GDNF دارای خاصیت حفاظت نورونی در مقابل آثار سمی 6 هیدروکسی دوپامین است و همچنین بقای نورونهای گانگلیون ریشه پشتی را افزایش میدهد .(6) ورزش میتواند یک رویکردکاملا0 منطقی برای توسعه درمانهای محافظتی و عصبی برای بیماری پارکینسون باشد. مطالعات حیوانی نشان دادند که ورزشهای روزانه باعث رها شدن نوروترنسمیترهای مختلف در مغز مانند دوپامین، نوراپینفرین و بخصوص BDNF میشود .(5) در پژوهشهای قبلی اثر حفاظتی تمرین اختیاری روی بیماری پارکینسون بررسی نشده است، لذا در این تحقیق تاثیر حفاظتی تمرین قبل از القاء 6 هیدروکسی دوپامین بر سطوح MANF، در مخچه و ساقه مغز موشهای پارکینسونی شده موردبررسی قرار میگیرد.