بررسی مقاومت فشاری بتن سبک خود عمل آوری شده با استفاده از پلیمرهای پلی اتیلن گلایکول

امروزه در دنیا احداث ساختمان و سازه های زیربنایی با سرعت زیادی در حال انجام است. استفاده از مصالح قدیمی و روش های سنتی ساخت دیگر جوابگوی سرعت مورد نظر و نیازهای طراحی نمی باشد. از این رو استفاده از مصالح جدید و کارا به همراه تکنیک های نوین در ساخت و ساز امر اجتناب ناپذیری محسوب می شود. در این مقاله به بررسی ساخت و بتن سبک با استفاده از پلیمرهای سوپر جاذب و مواد پوزولانی میکروسیلیس پرداخته شده است. در این تحقیق از پلیمرهای سوپر جاذب پلی اتیلن گلایکول 400 خالص به صورت اشباع، به عنوان پر کننده حجم خمیر سیمان مورد استفاده قرار گرفت. در این تحقیق کاربرد دانه های رس منبسط شده (لیکا) به عنوان سبکدانه که در درصده های مختلف حجمی 10 و 15 20 به بتن اضافه شده و ژل میکروسیلیس به عنوان پر کننده مورد بررسی قرار گرفت. ژل میکروسیلیس و پلی اتیلن گلایکول با درصدهای مختلف جایگزین سیمان به میزان 0 تا 13 درصد شده است. نسبت آب به سیمان در نظر گرفته شده 0/4 و 0/45 بوده و عیار سیمان نیز به صورت ثابت مقدار 400 کیلوگرم بر متر مکعب می باشد. برای سنجش مقاومت فشاری از نمونه های مکعبی 10×10×10 سانتی متری استفاده شده است. نتایج حاصل نشان می دهد که بتن سبک ساخته شده با مواد افزودنی جاذب آب تحت عنوان پلی اتیلن گلایکول و میکروسیلیس در مواقع عدم عمل آوری با آب سبب افزایش مقاومت فشاری شده است.

Keywords:

سبک , پلی اتیلن گلایکول , ژل میکروسیلیس , مقاومت فشاری , جذب آب مویینه , سبکدانه لیکا