تاثیر حمل و نقل عمومی بر کیفیت محله ( نمونه موردی: محله فردوسی )

شهرها باید به طبیعت احترام بگذارند، اکولوژی محیطی شهرها باید به عنوان به سرمایه مورد ملاحظه قرار گیرد، و موضوعات محیط زیستی باید در طراحی شهری گنجانده شود و گذر به توسعه پایدار باید شتاب داده شود. شهرها و شهروندان باید به هم گره زده شوند تا تمدنی سازگار با محیط زیست خلق کنند که مردم و محیط زیست در توازن با یکدیگر همزیست شوند. در نیل به این هدف حمل و نقل عمومی نقش موثری ایفا می کند. در حالی که سیستم حمل و نقل شهری در خیلی از ابر شهرها از ایده آل خود فاصله زیادی دارد و می توان تا اندازه زیادی سیستم حمل و نقل شهری را توسعه داد. در دو دهه اخیر، توجه به سیستم حمل و نقل عمومی به عنوان راهبردی برای بهبود کیفیت محله، نظر بسیاری را به خود جلب کرده است. در پروژه حاضر پس از بررسی نظریات موجود، حمل و نقل عمومی همچون تاکسی و ون به عنوان راهبردی برای ارتقا کیفیت محله در چارچوب الگوی انتقال مسیر سیستم حمل و نقل عمومی از داخل بافت به خارج بافت و رعایت حریم اجتماعی و خصوصی تعریف شده است که پس از تبیین و بررسی این تعریف ایستگاه های حمل و نقل عمومی بر محله به وسیله ی پیمایش میدانی و روش توصیفی-تحلیلی در محله فردوسی تهران مورد تحلیل قرار گرفت. نتیجه بررسی نمونه موردی حاکی از آن است که 65.8٪ترافیک این محدوده عبوری می باشد و میزان رضایت افراد استفاده کننده از سیستم حمل و نقل عمومی تاکسی و ون خیلی کم ارزیابی شد و توجه به افراد پیاده در این محله در سطح پایینی قرار داشت.

Keywords:

حمل و نقل عمومی , کیفیت زندگی , محله , محله فردوسی