بررسی مولفه های موثر در توسعه طبیعت گردی بیابان در مناطق حفاظت شده استان یزد

اکوتوریسم نوعی از گردشگری است که فعالیت های فراغتی انسان را در طبیعت امکان پذیر می سازد و موجب افزایش و قدردانی عمیق تر آنان از طبیعت می شود و در نهایت حفاظت و حراست از محیط های طبیعی را تقویت می کند. از جمله مهم ترین جاذبه های طبیعی، مناطق کویری و بیابانی هستند که حدود 90 درصد از مساحت کشور را به خود اختصاص داده اند. تنوع و فراوانی جاذبه های طبیعت بیابان در استان یزد سبب توجه به توسعه اکوتوریسم بیابان گردیده است. از طرفی هم پوشانی این پهنه ها با نقاطی از استان که تحت تاثیر فرسایش بادی است ضرورت توجه به قابلیت های بوم شناختی، محلی، فرهنگی و اجتماعی، این مناطق را در پی خواهد داشت در این مقاله سعی شده است تا به بررسی مولفه های موثر در توسعه اکوتوریسم بیابان و نقش این مولفه ها در کنترل فرسایش بادی و ریزگردها در استان یزد پرداخته شود. در این تحقیق، ارزیابی برمبنای فرآیند تحلیل سلسله مراتبی استوار است و در نهایت با در نظر گرفتن عوامل تاثیرگذار در منطقه راهبردهایی هم سو با توسعه پایدار گردشگری در این مناطق ارایه گردیده است. تجزیه و تحلیل صورت گرفته نشان داد معیار هوا و اقلیم، منابع آب، امنیت، تسهیلات، جاذبه های گردشگری و حیات وحش اهمیت و وزن بیشتری نسبت به بقیه معیارها داشتند. بنابراین با مدیریت منابع آب و ارایه تسهیلات و امکانات رفاهی و ایجاد امنیت بیشتر در مناطق بیابانی و همچنین حفاظت از گونه های مهم و شاخص حیات وحش در استان می توان به راهبردی موثر جهت توسعه اکوتوریسم بیایان دست یافت.

Keywords:

استان یزد , اکوتوریسم , بیابان , فرآیند تحلیل سلسله مراتبی , فرسایش بادی