ارایه حمل و نقل انعطاف پذیر در شهرک های اقماری شهر تهران (مطالعه موردی روستای ده خیر و گلحصار(سال 1395)

در دهه های اخیر جابجایی و حمل و نقل در شهرها به ویژه در شهرهای پرجمعیت به عنوان یکی از مهم ترین چالشهای مدیریت شهری در بخشهای پرتراکم و کم تراکم حومه مطرح بوده است. به دلیل تقاضای در حال افزایش برای تهیه و تدارک سرویس های حمل و نقل عمومی، تعدادی از نمایندگی های حمل و نقل در کشورهای پیشرفته سرویسهای حمل و نقل انعطاف پذیر را توسعه و گسترش دادند. کلانشهر تهران با شهرکها و روستاهای اقماری متعددی در ارتباط مستقیم است. روستاهای کوچک و بزرگ با نیازهای رفت و آمد روزانه به شهر تهران، نیاز به ساماندهی سامانه کارآمد حمل و نقل هستند. بنابراین در این پژوهش، شناسایی و طراحی و اجرای سامانه حمل و نقل انعطاف پذیر برای دو روستای ده خیر و گلحصار واقع در حومه جنوبی تهران مورد آزمون قرار گرفت. روش پژوهش توصیفی – پیمایشی است. برای گردآوری داده هاو اطلاعات از پرسشنامه با دو نوع سوالات باز و بسته استفاده شد. جامعه آماری این پژوهش را کلیه مسافران دو روستا با استفاده از روش نمونه گیری تعیین گردید. 335 نفر از روستای ده خیر و تعداد 367 نفر از روستای گلحصار به عنوان نمونه آماری نقاط مورد مطالعه انتخاب شدند. برای تجزیه و تحلیل داده ها از تحلیل آمار توصیفی و تحلیل آمار استنباطی از نرم افزار SPSS 21 استفاده شد. اطلاعات بخش های مورد مطالعه برای تحلیلهای فضایی از نرم افزار Arc/GIS10.1 استفاده گردید. یافته های پژوهش نشان داد که در مناطق روستایی مورد مطالعه ارتباط معنی داری بین پتانسیلهای هدف سفر و افراد معلول، کم توان، زیر 18سال، کم درآمد در روستا و حمل و نقل همگانی انعطاف پذیر وجود دارد.

Keywords:

حمل و نقل انعطاف پذیر , تهران , ده خیر , گل حصار , GIS