مقایسه رضایت شغلی سلامت روانی آموزگاران مدارس استشنایی و مدارس عادی مقطع ابتدایی

این پژوهش به منظور مقایسه رضایت شغلی و سلامت روانی آموزگاران مدارس استثنایی و عادی مقطع ابتدایی شهرستان اهواز صورت گرفته است. حجم نمونه در این پژوهش شامل 180 آموزگار (90 نفر آموزگار مدارس استثنایی و 90 نفر آموزگار مدارس عادی) شاغل به تدریس در مدارس ابتدایی شهرستان اهواز بود که با استفاده از روش نمونه گیری طبقه ای سهمیه ای از 4 ناحیه آموزش و پرورش شهرستان اهواز انتخاب شدند. از پرسشنامه توصیف شغل (JDI) برای سنجش رضایت شغلی و فهرست تجدیدنظر شده علایم روانی (SCL90-R)برای سنجش سلامت روانی استفاده شده است. جهت تحلیل نتایج از ضریب همبستگی، آزمون t استودنت و تحلیل واریانس یک راهه استفاده شد. نتایج این پژوهش نشان داد که بین سلامت روانی و رضایت شغلی آموزگاران رابطه وجود دارد. همچنین بین رضایت شغلی و سلامت روانی آموزگاران مدارس عادی و استثنایی تفاوت وجود دارد. آموزگاران مدارس، عادی از رضایت شغلی و سلامت روانی بالاتری نسبت به آموزگاران مدارس استثنایی برخوردارند. همچنین آموزگاران زن نسبت به آموزگاران مرد از رضایت شغلی بالاتر ولی از نظر شاخص کل سلامت روانی پایین تر هستند. یافته دیگر این پژوهش نشان می دهد که اگر چه تفاوت معنی داری بین رضایت شغلی آموزگاران دارای مدارج مختلف تحصیلی وجود ندارد، ولی بین سلامت روانی آنها تفاوت معنی دار وجود دارد.

مقایسه رضایت شغلی سلامت روانی آموزگاران مدارس استشنایی و مدارس عادی مقطع ابتدایی Keywords:

رضایت شغلی , سلامت روانی , مدارس استثنایی و عادی , آموزگار