بررسی عناصر مفهوم گرا درمعماری بافت های کالبدی سیستان

اصول معماری ایران برگرفته از هویت و مفاهیم بومی است و به عنوان الگوی مفهوم گرا عناصر سنتی در آن تجلی گرفتهاست.معماری مفهوم گرا در حوزه های مانند پیوند های نوستالژیک،روح زمان ، تعارض با زمینه،پیوند مفاهیم ذهنی،استعارگرایی نمایش داده می شود. در مطالعه معماری ایرانی و استخراج مفاهیم، مبانی وویژگیهای آن کاملا روشن است که اساس وشالوده اصلی آن در فلسفه وجودی این سرزمین بوده است. از این رو بافتهای سنتی ایران که مطابق با اصول خاص معماری وشرایط زندگی انسان بنا گردیده است و معمار طرح را متناسب با مفاهیم طبیعت،مذهب،سنت ،آداب و رسوم و اقلیم هوایی برپاکرده بگونه ای که مفهوم این اصول در بافتها متجلی شده است. با توجه به تعاریف فوق ، استان سیستان و بلوچستان درمنطقه ای با اقلیم گرم و خشک قرار دارد که بافتهای معماری آن با توجه اصول معماری سنتی شکل گرفته است که هر کدامبا مفاهیم خاص خود همراه است. بنابراین در پژوهش فوق ما به بررسی اصول معماری سنتی و ویژگی های آن در معماریبافتهای سیستان با رویکرد مفهوم گرایی آن ها می پردازیم تا از این رو مبانی اصول معماری بومی و مفاهیم غنی آن را بیان کنیم.

Keywords:

مفوم گرایی , معماری بافت ها , کالبد , بافت های سیستان , هویت بومی