تاثیر هیدروژل سوپر جاذب بر عملکرد گیاه ذرت تحت تنش خشکی

هیدروژل های سوپر جاذب، به عنوان پلیمرهای به شدت آبدوست برای کاهش اثرات سوء ناشی از تنش خشکی شناختهشده اند؛ بنابراین به منظور بررسی تاثیر کاربرد هیدروژل سوپر جاذب در کاهش اثرات تنش خشکی بر عملکرد ذرت، آزمایشیبه صورت کرت های دو بار خردشده در سه تکرار اجرا شد. تیمارها شامل دور آبیاری، نوع خاک و مقدار هیدروژل سوپر جاذببودند. نتایج نشان داد با افزایش دور آبیاری عملکرد گیاه ذرت کاهش یافت. کمترین عملکرد در بخش تر وخشک بخش هوایی و ریشه در دور آبیاری 6 روز یکبار با بافت شنی و بدون مصرف هیدروژل به ترتیب 6/14، 8/96، 0/98 و 0/74 (گرم در بوته) اندازه گیری شد. بیشترین عملکرد نیز در بخش تر و خشک بخش هوایی وریشه در دور آبیاری 6 روز یکبار با بافت رسی و سطح هیدروژول 0/5 درصد وزنی به ترتیب 53/35، 23/17، 8/39 و 2/44 (گرم در بوته) اندازه گیری شد. کاربرد هیدروژل منجر به افزایش وزن تر و خشک بخش هوایی و ریشه گیاه ذرت گردید. هیدروژل های سوپر جاذب، عملکرد گیاه را از طریق افزایش ظرفیت نگهداری آب در خاک، کاهش شستشوی مواد غذایی، رشد سریع و مطلوب ریشه و هوادهی بهتر در خاک بهبود می بخشند.

Keywords:

بافت خاک , پلیمر , تنش , دور آبیاری , عملکرد