بررسی میدانی میزان شیوع بیماری مالاریا در بخشی از جنوب استان سیستان وبلوچستان

امروزه بیماری مالاریا بیش از 40 % از جمعیت جهان را تهدید میکند. طبق آمار اداره کل ریشه کنی مالاریای ایران تعداد موارد بیماری بین 20 - 30 هزار مورد در سال است. انتقال مالاریا بیشتر در استانهای جنوب شرقی ایران مانند سیستان و بلوچستان، هرمزگان و قسمتی ازکرمان دیده می شود. در پژوهش پیش رو اطلاعات پزشکی مربوط به بیماری مالاریا طی سالهای 1390 - 1394 در شهر نیکشهر و بیست و شش روستای اطراف آن طی یک تحقیق میدانی و مراجعه به مراکز بهداشتی- درمانی جمع آوری شد. پارامترهای مورد بررسی شامل تعداد نمونه های جمع آوری شده در هر فصل سال، تعداد نمونه های مثبت، نوع انگل، گروه سنی، جنسیت، محل سکونت، ملیت، بررسی اپیدمیولوژی و نتیجه درمان می باشد. به طور کلی در مجموع 6521 نمونه بررسی شده مورد آنالیز قرار گرفت که شامل 94 نمونه مثبت بودند. بیشترین تعداد نمونه های جمع آوری شده و نمونه های مثبت با تعداد 43 نفر مربوط به نیکشهر بود. از این مبتلایان 16 نفر تابعیت افغانی و 6 نفر تابعیت پاکستانی داشتند که نشان دهنده نقش کشورهای همسایه در شیوع بیماری مالاریا در ایران است. بیشتر بیماران شهر نیکشهر مرد و از گروه سنی 15 سال به بالا بوده و استراتژیهای درمانی فعلی توانسته است باعث بهبودی کامل بیماران شود. بیشتر موارد بررسی شده به انگل ویواکس مبتلا بودند. کمترین نمونه های جمع آوری شده به روستای پشت قلعه، زیرک آباد، روگ تعلق داشت که به ترتیب دارای تعداد لام مثبت 1، 1و 7 بودند. آنالیزهای آماری نشان دهنده رابطه مستقیم میان عامل خشک سالی و کاهش سطح آب رودخانه ها و کم شدن شیوع بیماری در این مناطق می باشد

Keywords:

مالاریا , پلاسمودیوم ویواکس , نیکشهر