تاثیر درمان گروهی فعالسازی رفتاری بر کاهش علایم افسردگی و اجتناب شناختی- رفتاری دانشجویان

یکی از مشکلات و ناراحتی های روانی شایع در بین دانشجویان خوابگاهی، افسردگی و وجود نشانه های آن است. هدف پژوهشحاضر تعیین اثر درمان گروهی فعالسازی رفتاری بر کاهش علایم افسردگی، اجتناب شناختی رفتاری دانشجویان بود. در یک طرح آزمایشی از نوع پیش آزمون- پس آزمون با گروه کنترل، تعداد 60 نفر از دانشجویان ساکن در خوابگاه های مرکز آموزش عالی امامرضا (ع) اندیمشک به شکل نمونه گیری تصادفی در دسترس انتخاب و به صورت تصادفی در دو گروه درمان فعالسازی رفتاری وگروه کنترل قرار گرفتند. ابزارهای مورداستفاده پرسشنامه افسردگی و پرسشنامه اجتناب شناختی- رفتاری بودند. یافته های به دست آمده از تحلیل کوواریانس چند متغیری پژوهش حاضر نشان داد که درمان فعالسازی رفتاری بر کاهش علایم افسردگی واجتناب شناختی- رفتاری اثربخش بودند. با توجه به اثربخشی درمان گروهی فعالسازی رفتاری بر علایم افسردگی و اجتناب شناختی- رفتاری، درمان فعال سازی رفتاری میتواند برای مراجعینی که جهت دریافت درمان کارآمد و کوتاه مدت به مراکز مشاوره دانشجویی مراجعه میکنند، گزینه درمانی مناسبی باشد.

Keywords:

درمان گروهی فعالسازی رفتاری , افسردگی , اجتناب شناختی رفتاری