بررسی نقش ایستگاه های حمل و نقل عمومی بر کاربری زمین شهری ( مطالعه موردی: شبکه BRT تهران)

یکی از مهم ترین معضلات کلانشهرهای امروز، ترافیک است. افزایش استفاده از انواع وسایل نقلیه از یک سو منجر به افزایش آلودگی هوا می شود و از سویی دیگر اثرات منفی بر روی سلامت و کیفیت زندگی شهرنشینان می گذارد. همچنین، رشد اقتصادی در کشورهای در حال توسعه از جمله کشور ما باعث افزایش دامنه استفاده از وسایل نقلیه شده است و استفاده هرچه بیشتر از اتومبیل های تک سرنشین، ازدحام ترافیک و به دنبال خود آلودگی های هوا و صوت را در بردارد. در این میان، مکان یابی فعالیت ها اثرات بسزایی بر تقاضای سفر دارد. در حقیقت می توان گفت مهم ترین دلیل عدم بهبودی در وضعیت ترافیک کلان شهرها، برخورد غیر برنامه ریزانه با پدیده ای است که بر اثر توزیع نامناسب کاربری زمین به وجود آمده است. بدین منظور، در حال حاضر استفاده از مدل های یکپارچه کاربری زمین و حمل و نقل در سراسر جهان در حال افزایش است. در این مقاله به ارتباط میان کاربری زمین و حمل و نقل شهری، پرداخته می شود. در این راستا چهار ایستگاه خطوط بی آرتی شهر تهران و کاربری های اطراف آن با بهره گیری از GIS مورد بررسی قرار گرفته و کاربرهای غالب در شعاع ایستگاه های مورد مطالعه تعیین گردیده تا نقش این عامل حمل و نقل عمومی در کاربری های اراضی اطراف خود سنجیده شود.

Keywords:

کاربری زمین شهری , حمل و نقل , خطوط بی آرتی , GIS