باز آفرینی نقش آب باران در معماری ایران (بهره گیری از آب باران در ساختمان ها و شهر)

با توجه به رشد روز افزون جمعیت و آلودگی بسیاری از منابع آبی تحت تاثیر افزایش صنعتی شدن ، بسیاری از کشورهای دنیا درگیر مسیله بحران کم آبی هستند. در ایران در بسیاری از مناطق با اقلیم گرم خشک شاهد اوج این بحران و حتی بی آبی هستیم. پژوهش حاصل سعی در شناخت و معرفی پیشینه جمع آوری آب در ایران در معماری سنتی و سپس شناخت راه های مرسوم امروزی در تولید آب آشامیدنی می باشد. در ادامه مصارف آب دسته بندی شده و فرضیه پژوهش این بوده که استفاده از راهکارهای جمع آوری آب باران می تواند پاسخگوی بخش بزرگی از معضل کم آبی به خصوص در اقلیم معتدل و مرطوب خزری باشد. با توجه به امکان سنجی تولید مقدار آب و برآورد هزینه ها در دراز مدت ، نتیجه نهایی این است که می توان با پیشنهاد دادن الگو ها و سیستم های مناسب جمع آوری ، ذخیره سازی و تصفیه برای موارد مختلف مصرف آب ، بیشتر از 90 درصد آب مصرفی در اقلیم خزری را تامین نمود و در اقلیم های گرم و خشک و جنوب کشور میزان تولید آب مصرفی بسیار پایین است. ولی با برنامه ریزی شهری مناسب و ارایه الگو ها و سیستم های ذخیزه و جمع آوری آب باران در مقیاس کلان ( شهری ) می توان در مناطق کم باران هم تا حد بسیار زیادی معضل کم آبی را بهبود بخشید.

Keywords:

آب در معماری , معماری ایران , جمع آوری آب باران , استفاده از آب باران , بحران کمبود منابع آب