مقایسه تغییر شکل های سد خاکی در دو حالت هسته رسی و هسته بتن آسفالتی قایم

اگرچه به علت فراوانی خاک رس و خاصیت نفوذپذیری کم آن، استفاده از این هسته ها بسیار متداول است، لیکن مواردی از قبیل مقاومت برشی کم، زمان طولانی اجرا، نیازبه حجم مصالح بالا، نیاز به کنترل های دقیق نظیر کنترل رطوبت باعث شده تمایل به استفاده از المان های دیگری به عنوان هسته در سدهای خاکی مورد تحقیق و بررسی قرار گیرد. یکی از این المان ها استفاده از هسته های بتن آسفالتی بوده است؛ هسته های بتن آسفالتی، در سال 1948 برای اولین بار به عنوان المان آب بند در سدهای خاکی و سنگریزه ای مورد استفاده قرار گرفت که از آن زمان، استفاده از این نوه هسته در سدهای خاکی رو به افزایش است (5). از جمله عواملی که باعث تمایل به استفاده از هسته های بتن آسفالتی گردیده است عبارتند از: عرض بسیار کم، حساسیت کمتر نسبت به شرایط آب و هوایی، خاصیت خود التهام بخشی قیر، مقاومت برشی بالا و غیره می باشد. در سال های اخیر با گسترش روش های مختلف عددی و استفاده از کامپیوتر، استفاده از روش های عددی در حل مسایل ژیوتکنیکی از جمله تحلیل استاتیکی سدهای خاکی، توسعه زیادی یافته است(5). در این مقاله با آنالیز استاتیکی روی سد خاکی در حالت انتهای ساخت و حالت تراوش پایدار با استفاده از نرم افزار Geostudio 2007 که خاص تحلیل مسایل ژیوتکنیکی است، مقایسه ای بین شرایط این دو نوع هسته انجام شده است. نتایج نشان می دهد که در انتهای ساخت و حالت تراوش پایدار، هسته آسفالتی قایم از نظر جابجایی افقی و قایم مقدار کمتری نسبت به هسته رسی از خود نشان می دهد. همچنین نتایج آنالیز نشت نشان دهنده کاهش دبی نشت از بدنه سد در صورت استفاده از هسته آسفالتی قایم به جای هسته رسی است.

Keywords:

سد خاکی , هسته بتن آسفالتی , تحلیل استاتیکی , Geostudio 2007