پیش بینی کیفیت زندگی بر پایه هوش معنوی، امیدواری و تاب آوری در معلولان ضایعه نخاعی شهر یزد

معلولیت به عنوان یک پدیده ناخوشایند می تواند روند زندگی فردی و اجتماعی فرد معلول و وابستگان وی رادستخوش مشکلات جدی نماید معلولین جسمى-حرکتى براى انجام کارهاى روزمره خود نیاز به وسایل توانبخشى،توانبخشى و حتى محیط هاى ویژه دارند بنابراین معلولیت تاثیرات مخرب بر روی کیفیت زندگی افراد معلول دارد و بررسیعوامل موثر بر ارتقاء کیفیت زندگی این بیماران اهمیت ویژه ای دارد. در همین راستا این پژوهش با هدف بررسی پیشبینی کیفیت زندگی بر پایه هوش معنوی، امیدواری و تاب آوری در معلولان ضایعه نخاعی شهر یزد انجام شده است طرحپژوهش از نوع مطالعات توصیفی – همبستگی بود. جامعه آماری این پژوهش شامل کلیه معلولان ضایعه نخاعی در شهریزد در سال 96 و نمونه پژوهش نیز شامل 189 نفر (بر اساس جدول اعداد تصادفی کرجسی و مورگان) از معلولان هستندکه به شیوه نمونه گیری دردسترس انتخاب شدند. در این پژوهش برای سنجش از آزمون هوش معنوی عبدالهزاده (1387)، پرسشنامه کیفیت زندگی sf-36، مقیاس تاب آوری بزرگسالان (ARS) و پرسشنامه امیدواری میلر استفادهشد. تجزیه و تحلیل داده ها بر حسب روش همبستگی و تحلیل رگرسیون انجام شد. تحلیل همبستگی نشان داد که بینکیفیت زندگی با هوش معنوی، امیدواری و تاب آوری در معلولان ضایعه نخاعی شهر یزد رابطه معناداری وجود دارد.همچنین نتایج تحلیل رگرسیون نشان داد که کیفیت زندگی بر پایه هوش معنوی، امیدواری و تاب آوری در معلولانضایعه نخاعی شهر یزد قابل پیش بینی است.

Keywords:

کیفیت زندگی , هوش معنوی , امیدواری و تاب آوری , معلولان ضایعه نخاعی شهر یزد