کاربرد تحلیل تصمیم گیری چندمعیاره در تعیین الگوی کشت بهینه متناسب با محدودیت آب (مطالعه موردی: بخش سرخرود شهرستان محمودآباد)

با توجه به نقش موثر بخش کشاورزی در حرکت به سوی توسعه اقتصادی هر کشور و با درنظر گرفتن منابع کمیاب موجود در این بخش، برنامه ریزی برای تعیین الگوی کشت مناسب از نظر انتخاب نوع و ترکیب محصولات کشاورزی از اهمیت ویژه ای برخوردار است. آب از مهمترین نهاده ها در بخش کشاورزی است که در ایران به دلیل موقعیت خاص جغرافیایی جزو منابع کمیاب محسوب می شود. از آنجا که الگوی کشت بهینه ارتباط مستقیمی با میزان آب مصرفی دارد، بنابراین بهینه سازی الگوی کشت میتواند یکی از مهمترین راهکارها برای بهینه سازی استفاده از منابع آب باشد. لذا هدف از مطالعه ی حاضر تعیین الگوی کشت بهینه متناسب با محدودیت آب در منطقه سرخرود شهرستان محمودآباد میباشد. به این منظور از روش تصمیم گیری چندمعیاره استفاده می شود. اطلاعات مورد نیاز از طریق مصاحبه با کشاورزان یک روستای منتخب در منطقه ی مورد مطالعه در سال زراعی 1395-1396 جمع آوری شده است. نمونه های جمع آوری شده براساس آب در اختیار به گروه های همگن تقسیم بندی شده و از هر گروه یک کشاورز نماینده انتخاب گردید. به منظور برآورد نتایج از نرم-افزار GAMS استفاده شده است. نتایج نشان داد در گروه های بالاتر به دلیل در اختیار داشتن آب بیشتر و همچنین زمین بیشتر، سطحکشت و میزان سود افزایش مییابد. همچنین طبق نتایج، با افزایش سطح کشت، نیاز به نیروی کار نیز افزایش می یابد.

Keywords:

کشاورزی , ایران , الگوی کشت , تصمیم گیری چندمعیاره , مصرف آب