یادگیری مادام العمر بر مبنای کاربرد اصول روان شناسی مثبت در تربیت

دنیای کنونی دنیای تغییرات سریع و همه جانبه در تمام جنبه های زندگی است. شرایط جدید، فرصت ها و تهدیداتی را برای افراد به وجود آورده است. تغییرات غیر قابل پیش بینی و سریع مستلزم توانایی انطباق با تغییرات است. در واقع افراد باید بتوانند به طور مداوم و مستقل دانش و مهارت های خود را به روز نمایند. از طرف دیگر این تغییرات ممکن است برای بسیاری از افراد اضطراب، احساس ناکارآمدی و یاس را به همراه داشته باشد. متفکران و محققان در حوزه های مختلف، رویکردهای زیادی برای آموزش مهارت ها به افراد، برای مواجه شدن با نیازهای حال و آینده ارایه داده اند. اما شاید نکته ای که چندان مورد توجه قرار نگرفته ایجاد انگیزش – چیزی بیش از آموزش مهارت ماهیگیری – در افراد، و برانگیختن تمایل و احساس نیاز به هماهنگی و به روز بودن و نیز احساس خودکارآمدی جهت مقابله با تغییرات است. این مقاله ضمن تشریح الزامات زندگی در جهان حال و آینده، تلاش می نماید تا با تلفیق یادگیری با انگیزش در جریان تعلیم و تربیت، بر مبنای اصول روان شناسی مثبت و تمرکز بر توانایی های فردی، با توجه به مدل نظری، رویکردی برای کاشت بذر یادگیری مادام العمر را - جهت رویارویی با شرایط جهان کنونی و آینده - در وجود افراد ارایه دهد.

Keywords:

یادگیری مادام العمر , روان شناسی مثبت , تعلیم و تربیت , بهزیستی