اثر بخشی آموزش مهارت های زندگی بر تحمل ناپذیری بلا تکلیفی، افزایش تمایز یافتگی و ارتقاء سخت رویی بانوان دارای سوء مصرف مواد

هدف پژوهش حاضر بررسی اثر بخشی آموزش مهارت های زندگی بر تحمل ناپذیری بلا تکلیفی، تمایز یافتگی و سخت رویی بانوان دارای سوء مصرف مواد بود. روش پژوهش نیمه آزمایشی و جامعه آماری شامل تمامی بانوانی عضو مراکز درمان سوء مصرف مواد که حدود 300 نفر درمان جو بودند که با استفاده از روش نمونه گیری در دسترس در دو گروه 15 نفری آزمایش و کنترل جایگزین شدند و برنامه آموزش مهارت های زندگی در 10 جلسه روی گروه آزمایش اجرا گردید. داده ها پژوهش با استفاده از مقیاس های سخت رویی کوباسا و همکارانش (1979 )، پرسش نامه ی خود متمایز سازی ( DSI ) اسکورن و فراید لندر ( 1999 ) و پرسشنامه عدم تحمل بلاتکلیفی ( IUS ) فریستون و همکاران ( 1994 ) پیش از شروع مداخله آموزشی و پس از آن از افراد هر دو گروه آزمایش و کنترل جمع آوری شد. تجزیه و تحلیل داده ها با استفاده از روش تحلیل کواریانس در نرم افزار spss نسخه 23 انجام گرفت. یافته های تحلیل کواریانس نشان داد که برنامه آموزش مهارت های زندگی موجب افزایش تحمل پذیری بلا تکلیفی (p<0/05)، افزایش تمایز یافتگی (p<0/05) و افزایش میزان سخت رویی (p<0/05) درمانجویان شد. نتیجه گیری: برنامه آموزش مهارت های زندگی از طریق افزایش تحمل پذیری بلا تکلیفی، سخت رویی و تمایز یافتگی می تواند سلامت روانی مددجویان را بهبود بخشد.

Keywords:

آموزش مهارت های زندگی , تحمل ناپذیری بلا تکلیفی , تمایز یافتگی , سخت رویی