اثر بخشی آموزش مبتنی بر واقعیت درمانی بر خود تمایز یافتگی وطرحواره ناسازگار اولیه دانش آموزان

این پژوهش از نوع پژوهشهای نیمه آزمایشی و در چارچوب طرحهای پیش آزمون- پس آزمون با گروه کنترل است.روش نمونه گیری در این پژوهش به صورت تصادفی خوشه ای است. به این صورت که از بین دانش آموزانی که نمره خود تمایزیافتگی آنان پایین و نمره طرحواره ناسازگار اولیه شان بالا بود 30 نفر انتخاب و به طور تصادفی در دو گروه آزمایش(15 نفر) و کنترل(15 نفر) جایگزین شدند.ابزارهای پژوهش شامل پرسشنامه تمایزیافتگی خود اسکورن و فریدلندر((1998؛ پرسشنامه طرحواره های ناسازگار اولیه یانگ((1998 بود. داده ها با استفاده از آزمون t مستقل و تحلیل کواریانس مورد تحلیل قرار گرفت. یافته ها نشان داد بین گروه آزمایش و کنترل در پس آزمون تفاوت معنی دار یافت شد . با توجه به تاثیر مثبت معنی دار بین متغیرهای مورد بررسی روش آموزش واقعیت درمانی به منظوردرمان خود تمایز یافتگی وطرحواره ناسازگار اولیه پیشنهاد می گردد

Keywords:

آموزش مبتنی بر واقعیت درمانی , خود تمایز یافتگی , طرحواره ناسازگار اولیه , دانش