اثربخشی درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد بر انگیزه ترک، تاب آوری و ولع مصرف در زنان سیگاری منطقه یک مشهد

هدف این مطالعه کاربردی، بررسی اثربخشی درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد بر انگیزه ترک، تاب آوری و ولع مصرف در زنان سیگاری است. در یک طرح تحقیقی نیمه تجربی (شبه آزمایشی) و با استفاده از نمونه گیری در دسترس، از بین زنان سیگاری مراجعه کننده به کلینیک های ترک اعتیاد منطقه 1 شهرداری مشهد، تعداد 30 نفر که معیارهای ورود به پژوهش را داشتند انتخاب شدند. ابتدا در پیش آزمون پرسشنامه وابستگی به نیکوتین شیفمن روی نمونه مورد نظر اجرا و آزمودنیها در دو گروه آزمایش و کنترل به صورت تصادفی گمارش شدند. گروه آزمایش با تعداد اعضای 15 نفر توسط پژوهشگر جهت اجرای مداخله ی درمانی 8) جلسه هفتگی گروهی- هر جلسه به مدت 90 دقیقه) آغاز به کار کرد و گروه کنترل نیز در لیست انتظار بود. تجزیه و تحلیل داده های پژوهش با استفاده از آزمون تحلیل کوواریانس چند متغیره و با بهره گیری از نرم افزار spss21 انجام پذیرفت. نتایج به دست آمده از مقایسه پس آزمون با کنترل کردن اثر پیش آزمون حاکی از آن است که پس از شرکت در جلسات درمانی مبتنی بر پذیرش و تعهد، انگیزه ترک و میزان تاب آوری در زنان سیگاری که در گروه آزمایش شرکت داشته اند، نسبت به گروه گواه، افزایش معناداری داشته است (p> 0,05)؛ علاوه بر این میزان ولع مصرف در زنان سیگاری (گروه آزمایش) کاهش چشمگیری داشته است.پژوهشگران بر این باورند که به کارگیری روشهایی مانند درمان پذیرش و تعهد به دلیل ساز و کارهای نهفته در آن مانند پذیرش، افزایش آگاهی، حضور در لحظه، مشاهدهگری بدون داوری و خودداری از اجتناب تجربی میتوانند اثربخشی درمانها را افزایش دهد. بنابراین افزایش انعطاف پذیری روان شناختی در درمان پذیرش و تعهد میتواند توانایی مقابله بیمار در کنار آمدن با وسوسه و نشانه های ترک به عنوان شاخص اصلی تداوم مصرف در این بیماران را افزایش دهد.

Keywords:

درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد , انگیزه ترک , تاب آوری , ولع مصرف