مفهوم امربه معروف ونهی ازمنکرازمنظرفقه امامیه وعامه
Publish Year: 1397
نوع سند: مقاله کنفرانسی
زبان: Persian
View: 447
This Paper With 10 Page And PDF Format Ready To Download
- Certificate
- من نویسنده این مقاله هستم
استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:
شناسه ملی سند علمی:
PECONF03_027
تاریخ نمایه سازی: 11 شهریور 1397
Abstract:
از صراحت یا ظهور یا اطلاق کلام بسیاری از لغویین استفاده می شود که امر به معنای واداشتن و نهی به معنای بازداشتن است .معروف هرکار نیکی است که افزون بر نیکی آن انجام دهنده اش آن را به این وصف نیکی بشناسد، یا توسط دیگری به این وصف شناسانده شود و منکر هر کار بدی است که انجام دهنده اش ، خودشان را به این وصف بدی بشناسند و یا به وسیله فرد دیگری شناسانده شود.هر عملی را که عقل های صحیح و سالم به زشتی و قبح آنها نماید منکر نامیده می شود، اگر عقل نداند و مردد بماند که آیا آن کار خوبی است یا نه آن وقت شریعت به بدی و ناپسندی آن حکم کند آن نیز منکر است.
Authors
موسی غفاری چراتی
دانشجوی دکتری حقوق بین الملل عمومی دانشگاه آزاد اسلامی واحدتهران مرکز
جعفر جعفرزاده
دکتری فقه وحقوق اسلامی دانشگاه آزاد اسلامی واحدیادگارامام(ره)
محمد شاکری اسکی
کارشناس ارشدحقوق عمومی دانشگاه آزاد اسلامی واحدمهدیشهر