رابطه دلسردی خانوادگی با احساس استرس و بی کفایتی اجتماعی (مورد مطالعه؛ دیدگاه شهروندان شهر اصفهان)

هدف تحقیق حاضر، رابطه دلسردی خانوادگی با احساس استرس و بی کفایتی اجتماعی بوده است. روش تحقیق، توصیفی از نوع همبستگی بوده است. جامعه آماری این تحقیق شامل کلیه شهروندان شهر اصفهان در سال 97-1396 بوده است. شیوه نمونه گیری، تصادفی بوده که بدین روش دو منطقه بالاشهر (50 نفر) و از منطقه پایین شهر (50 نفر) برای تحقیق انتخاب شدند ابزارهای تحقیق عبارتند از: 1. پرسشنامه دلسردی خانوادگی (طایف قشقایی و شفیع پور مطلق، 1396)، 2. پرسشنامه استرس (اورلی و گیردانو، 1980)) و 3. پرسشنامه کفایت اجتماعی (لیدل و نیتل، 2006). برای تجزیه و تحلیل اطلاعات از آمار توصیفی (فراوانی، میانگین) و آمار استنباطی (آزمونهای کالموگروف- اسمیرنف، همبستگی پیرسون، رگرسیون چند گانه گام به گام، مدل معادله ساختاری) استفاده شده است بطور کلی نتایج تحقیق نشان داد، رابطه بین دلسردی خانوادگی با احساس استرس و بی کفایتی اجتماعی در سطح p> 0/05 معنادار بوده است.

Keywords:

دلسردی خانوادگی , احساس استرس , بی کفایتی اجتماعی