بررسی بتن متخلخل به عنوان تکنولوژی پایدار در بهبود وضعیت آب های زیرزمینی و کاهش رواناب

همانطور که میدانیم شهرها در حال رشد هستند، افزایش فعالیت های توسعه زمین باعث افزایش خطر رواناب حاصل از بارش باران در اثر نفوذ ناپذیر بودن زمین شده است . امروزه صنعت بتن نقش بسیار مهمی در ساخت و سازهای جوامع بشری ایفا می کند . در این راستا انجمن سیمان پرتلند (PCA) تحقیقاتی را به منظور استفاده از بتن در دیگر پروژه ها آغاز نموده و پس از آزمایشات و تحقیقات فراوان موفق شد به راه حل بسیار خوبی به نام بتن متخلخل یا بتن اسفنجی دست یابد. بتن متخلخل که حاصل این دست رنج بود، توانست تحولات زیادی را در محوطه سازی های شهرهای اروپا و آمریکا ایجاد کند. این سیستم از نظر اقتصادی نسبت به دیگر روش های تصفیه بسیار مقرون به صرفه میباشد. اما، رسوب مداوم مواد ریز موجود در آب رواناب، یا حضور فلزات سنگین، روغن و گریس و آلودگی های دیگر در رواناب فاضلاب های سطحی شهری در حال حاضر باعث گرفتگی و ایجاد مشکلات در بتن متخلخل می شود. بنابرین درک مسیله گرفتگی بتن متخلخل ضروری است. تحقیقات قبلی تایید کرده است که اگر به درستی طراحی، ساخته و نگهداری شود، حتی پس از سال ها بسیاری از خدمات مقادیر ناچیز از گرفتگی رخ خواهد داد . در این مقاله به اثرات مثبت استفاده از این نوع بتن اشاره شده است که چگونه بر بهبود وضعیت آبهای زیرزمینی کمک خواهد کرد و ازجنبه های دیگر نیز بررسی خواهد شد که چه تاثیری بر محیط زیست خواهد گذاشت همچنین نشان می دهد که بتن متخلخل تکنولوژی پایدار است و با کاهش رواناب و افزایش تغذیه آب های زیرزمینی، اثرات نامطلوب توسعه شهرنشینی را به حداقل می رساند. چند مطالعه موردی نیز آورده شده تا تاثیر این نوع بتن راشفاف سازی نماید . درپایان نتیجه گیری انجام شده و پیشنهاد تحقیقات آتی نیز داده شده است

Keywords:

بتن متخلخل , سیلاب , نفوذ , تکنولوژی پایدار