ارزیابی اهمیت مدیریت یکپارچه شهری در بازافرینی بافت های فرسوده شهری و راهبردهای عملی آن (مطالعه موردی: محدوده جلو خان کرمانشاه)

رشد شتابان شهرنشینی و افزایش آهنگ مهاجرت در دهه های اخیر موجب گسترش شهرها و شهرنشینی شده است. مشکلات و مسایل موجود و ناآگاهی به ارزش های موجود در بافت های شهری موجب گسیختگی مابین بافت قدیم و جدید و در نتیجه بوجود آمدن مسیله بافت های فرسوده شهری شده است. مداخله های پراکنده و عدم وجود هماهنگی وظایف و عملکردهای سازمان ها و نهادها و نیز عدم توجه به سرمایه اجتماعی و نهادهای موجود در محل د رامور مربوط به محله موجب ایجاد مسایل و مشکلات و تداوم روند فرسودگی در بافت های فرسوده شهرها می شود، به طوری که ایجاد مدیریت یکپارچه در آن مخصوصا در این بافت ها را ضروری ساخته است. فرآیند تحقیق به صورت پیمایشی تحلیلی و نوع تحقیق کاربردی می باشد. پرسشنامه های پژوهش در زمینه مدیریت شهری و نظرسنجی از متخصصین و مسیولین شهر طراحی شده است و از روش های آمار توصیفی و استنباطی برای تجزیه و تحلیل اطلاعات و داده ها استفاده گردید. براساس یافته های تحقیق، نهادها و سازمان های شهری در شهر بناب به صورت ناهماهنگ و موازی عمل می کنند، لذا تفرق کارکردی نهادهای مختلف باعث ایجاد مسایل و مشکلات در بافت های فرسوده شهر می گردد تمایل به ایجاد مدیریت یکپارچه شهری برای خدمات رسانی به آن ها در محله مثبت ارزیابی شده است و با توجه به موانع تحقق مدیریت یکپارچه نوسازی، این امر می تواند در گام اول در حوزه اختیارات شهرداری تعریف شود.

Keywords:

بافت های فرسوده شهری , مدیریت یکپارچه شهری , کرمانشاه , محدوده جلوخان