قابلیت ماکرو جلبک ها در پالایش زیستی و بهبود کیفیت پسآب مزارع میگو در سیستم بسته کشت

امروزه گسترش روزافزون آبزی پروری در عرصه های ساحلی و دریایی همراه با ورود فاضلاب های صنعتی، شهری و کشاورزی به اکوسیستم های آبی، منجر به افزایش غلظت برخی از عناصر غذایی و بروز پدیده مخرب Eutrophycation گردیده است. یکی از راهکارهای بیولوژیک و اساسی برای رفع این مشکل و کاهش غلظت عناصر غذایی غیرآلی و بهبود کیفیت آب، کشت و پرورش ماکروجلبک های دریایی می باشد. ماکروجلبک ها علاوه بر پالایش اکوسیستم های آبی، قادرند با جذب انتخابی عناصر غذایی، تولید زیست توده با اهداف کاربردی مختلف کنند. در این پژوهش، هفت گونه جلبکی شامل جلبک های سبز Ulva reticulata,Chatomorpha linum, Caulerpa racemosa و جلبک های قرمز Gracilaria changii, G. edulis, G salicornia, Kappaphycus alvarezii به منظور ارزیابی قابلیت تولید بیومس و توانایی آنها در کاهش غلظت عناصر غذایی موجود در پسآب های مراکز تکثیر میگو مورد کشت قرار گرفتند. این جلبک ها پس از سازش پذیری با شرایط کاشت، به سیستم کشت بسته ( Batch culture system ) در غلظت های متفاوت از عناصر غذایی ( آب دریا، پیش تیمار در محیط کشت یک درصدی PES ، پیش تیمار در پسآب خالص میگو، غلظت های 25 ، 50 ، 75 و 100 درصدی پساب استخرهای میگوی مولد ) برای مدت 14 روز در شرایط کنترل شده آزمایشگاهی کشت شدند. در دوره پرورش میزان عملکرد، قابلیت پالایندگی جلبک ها و خصوصیات فیزیکوشیمیایی آب مورد اندازه گیری قرار گرفتند. گونه های U.reticulata, G. changii, G. edulis,K. alvarezii به ترتیب قابلیت بیشتری برای کاهش غلظت عناصر غذایی و عملکرد نسبت به سایر گونه ها نشان دادند. در تیمارهای با غلظت 100 و 75 درصد پسآب، میزان جذب نیتروژن آمونیاکی 100 درصد تعیین گردید. سایر عناصر غذایی نیتریت، نیترات و فسفات به ترتیب در اولویت های بعدی جذب قرار داشتند. طبق نتایج این مطالعه 4 گونه انتخاب شده با قابلیت بیوفیلتری زیاد، بویژه قدرت جذب زیاد آمونیوم و نیتریت و همچنین نرخ رشد سریع می توانند گونه هایی مناسب برای توصیه و ترویج باشند.

قابلیت ماکرو جلبک ها در پالایش زیستی و بهبود کیفیت پسآب مزارع میگو در سیستم بسته کشت Keywords:

جلبک قرمز , جلبک سبز , بیوفیلتر , پسآب میگوی مولد