پهنه بندی و بررسی پتانسیل شورورزی در نوار ساحلی استان سیستان و بلوچستان

نوار ساحلی جنوب کشور به دلیل شرایط توپوگرافیکی، زمین ریخت شناسی و اقلیمی از دشت های وسیع و کم شیب تشکیل شده اند که سالانه شاهد رویدادهای متعدد سیل و آبگرفتگی و در مقابل تبخیر شدید و بارش بسیار محدود هستند. از طرفی ارتباط این اراضی با پدیده های هیدرودینامیکی موج و جزر و مد باعث توسعه اراضی شور به ویژه در مناطق بین و فوق جزرومدی شده است. هدف از پژوهش حاضر بررسی اراضی ساحلی استان سیستانو بلوچستان به منظور پهنه بندی عرصه های مناسب عملیات شورورزی است. از اینرو در این پژوهش از عکس های هوایی سال 1373 به مقیاس 1:40000 که در آن کمترین تغییرات کاربری اراضی رخ داده و از سامانه اطلاعات جغرافیایی (GIS) و نرم افزارهای ILWIS و ArcGIS نسخه 10 ، استفاده شد. بر این اساس به ترتیب 5900 و 1558 هکتار اراضی مناسب شورورزی در سیلاب دشت ها و مناطق فوق جزرومدی شناسایی شدند. این پژوهش نشان داد که مناطق ساحلی جنوب کشور دارای پتانسیل و عرصه های مناسبی برای توسعه عملیات شورورزی به منظور افزایش سطح پوشش گیاهان شورپسند و بالطبع آن تثبیت شن های روان، تعلیف احشام و دام و کاهش فشار بر پوشش ضعیف گیاهی و توسعه جنگل های حرا در این مناطق است.

Keywords:

پهنه بندی , شورورزی , نوار ساحلی , سیستان و بلوچستان , فوق جزرومدی , سیلاب دشت ها