یادگیری مادام العمر و نقش نظام آموزشی

هدف این پژوهش بررسی و تبیین یادگیری مادام العمر و نقش نظام آموزشی در نهادینه سازی آن می باشد. این پژوهشاز منظر هدف توسعه ای است و از منظر روش گردآوری اطلاعات نیز تحلیلی است. یافته های این پژوهش نشان دادندامروزه نمی توان نقش نظام آموزشی را برای آینده جامعه کم اهمیت دانست زیرا تعالی انسانیت، همبستگی اجتماعی،توسعه پایدار، همبستگی اجتماعی و صلح و دوستی همگی به آموخته ها و آموزه های آموزش و پرورش وابسته است. لذاتربیت شهروندانی با قابلیت های ذکر شده، از اساسی ترین وظایف نظام آموزشی می باشد. تحقق مسیولیتی چنین خطیربدون باز اندیشی، بازسازی ساختارها و باز آفرینی نظام آموزشی و زیر نظام های آن بعید می نماید. لذا برطبق تعهداتانجام شده در کمیسیون ملی یونسکو در زمینه آموزش با توجه به اهداف اصلی تامین آموزش کیفی برای همه ویادگیری مادام العمر و اجرای سه هدف راهبردی میان مدت (2014-2021)، نظام آموزشی وظیفه دارد بمنظور دستیابی به این مهم در رویکردهای خود نسبت به یادگیری مادام العمر بازنگری نموده و با توسعه شناخت و آگاهینظام مند و تحلیل ارتباطات داخلی بین سطوح گوناگون سازمان های خود و درک چگونگی وابستگی این عوامل باتعاملات شناختی و عاطفی یادگیری پرداخته و به علاوه سیاست خود را از آموزش محور به یادگیری محور تغییرداده و بستری مناسب را برای توسعه دانش، مهارت ها و نگرش های فراگیران مهیا سازد تا شهروندان یادگیری مداوم راتجربه نمایند.

Keywords:

یادگیری مادام العمر , یادگیری مستمر , یادگیری مداوم , نظام آموزشی , آموزش و پرورش