بررسی رابطه بین نوع رهبری مدیران با عملکرد و بهره وری کارکنان مطالعه موردی: استانداری مازندران

به طور کلی یکی از موضوعات مهم و استرتژیک برای سازمان ها، برنامه ریزی برای افزایش بهره وری و یا به بیان صریح تر ارتقای کارایی و اثربخشی در سازمان ها می باشد. همچنین در قلمرو مطالعات انسانی، این امر از اهمیت بسزایی برخوردار است. چرا که بهره وری، همواره یکی از راهبردهای اساسی برای تضمین بقا و رشد شرکت ها و سازمان ها به شمار می رود. لذا در این راستا مقاله حاضر، به تحلیل و بررسی تاثیر روش های رهبری بر ارتقای و افزایش بهره وری در سازمان استانداری استان مازندران می پردازد. جامعه آماری 60 نفره که تلفیقی از مدیران و کارکنان است، به عنوان نمونه آماری با استفاده از روش نمونه گیری ساده و بر اساس جدول مورگان انتخاب شده اند. داده های پژوهش از طریق اسناد و مدارک و همچنین از طریق پرسشنامه، گردآوری و تجزیه و تحلیل داده ها جهت تایید و رد فرضیه ها با کمک آزمون های نرم افزار SPSS شامل آزمون تی و همبستگی پیرسون مورد بررسی قرار گرفته است. همچنین برای تعیین میزان اولویت و اثر بخشی هر یک سبک های رهبری با استفاده از ضریب رگرسیون صورت پذیرفته است. نتایج این مقاله نشان می دهد که سبک مشارکتی، مطلوب ترین روش در سازمان اشاره شده را با توجه به میزان نظرات و توانایی های کارکنان دارد که اجرای آن جهت افزایش بهره وری در واحد اداری، بالاترین اولویت و امتیاز را دارد و همچنین اجرای سبک دستوری و تفویضی جهت رسیدن به حداکثر بهره وری در این واحد از پایین ترین اهمیت از دیدگاه پاسخ گویان برخوردار می باشد.

Keywords:

رهبری , بهره وری , استانداری مازندران