واکاوی خلاء الزام به ورزش اجباری کودکان در ماده 88 قانون مجازات اسلامی

ژوییه 11 1975 در فرانسه نقطه عطفی است در تطورات اندیشه های کیفری که در بازه زمانی تاریخ موصوف به بعد تغییرات همسان با کرامت انسان ها به ویژه اطفال و نوجوانان پیش رفت. قانون آیین دادرسی کیفری و قانون مجازات اسلامی در د ه ه اخیر با الهام از تغییرات بنیادین در نظام دادرسی کیفری و مقررات ماهوی (مانند فرانسه) در تعاقب خلاءالزام به ورزش برای کودکان به نحوی کم رنگ شد؛ لیکن در ماده 88 قانون مجازات اسلامی 1392 هیچ ذکری از تنبیه طفل با الزام او به ورزش وجود ندارد. ظاهر و محتوای ماده معنون خود گویای تغییر رویه مقنن در اعمال اقدامات جبرانی بزهکاری کودکان است ولی آیا فرستادن طفل به مددکاری اجتماعی و موسسات آموزشی به منظور تحصیل یا حرفه آموزی، پیشگیری از معاشرت و ارتباط مضر طفل و...، شکل موجه تری از اجبار به ورزش است مگر می توان قایل به تفوق سیاست تحصیل اجباری بر ورزش اجباری بود پرواضح است که استفاده از سلاح جبرانی ورزش از هر تصمیم دیگری میتواند نافع تر باشد چرا که هم سبب بازاجتماعی شدن بزهکار میشود و هم هیچ آسیبی به روان و آینده و رشد طفل وارد نخواهد کرد؛ النهایه نظر به نقش غیر قابل انکار ورزش بر رفع حالت ستیزه جویانه و گهگیرانه طفل بزهکار، می توان امروزه از این نهاد به عنوان یک مجازات یاد کرد که می بایست در عداد مابه ازاء مجازاتها و اقدامات تامینی و تربیتی اطفال الحاق گردد.

Keywords:

ورزش , مجازات , طفل , اقدام تامینی و تربیتی