پیشگیری از بزه دیدگی جنسی کودکان

یکی از دغدغه های جامعه، که امروزه به معنای واقعی به یک معضل اجتماعی تبدیل شده است، پدیده رو به افزایش بزه دیدگی کودکان است. کودکان نسبت به بزرگسالان آسیب پذیری بیشتری دارند و به همین دلیل بیش از سایرین آماج جرایم مختلف قرار می گیرند. قرار گرفتن کودکان در معرض جرایم، نه تنها آن ها را در زندگی فردی، با مشکلات عدیده روبه رو می کند؛ بلکه، به این دلیل که بسیاری از کودکان بزه دیده امروز، بزهکاران فردا هستند، جامعه را نیز در معرض خطری جدی و جبران ناپذیر قرار می دهد. از اواخر قرن نوزدهم ارتکاب جرم و جنایت از ناحیه کودکان و نوجوانان در کشورهای بزرگ صنعتی جلب توجه نموده است. بدون شک علاوه بر عوامل اجتماعی، اقتصادی و زیست محیطی، یکی از علل افزایش بزه دیدگی و بزهکاری کودکان در دهه های اخیر را شاید بتوان رشد فراگیر رسانه های دیداری همانند تلویزیون، ماهواره، اینترنت و... دانست. یکی از بارزترین نمونه های بزه دیدگی کودکان، بزه دیدگی جنسی یا کودک آزاری جنسی است که در ردیف زنای با محارم؛ مساحقه؛ لواط و ... قرار می گیرد با این تفاوت که جایگاه ویژه ای در قانون اساسی ندارد و توجه زیادی به این جرم و مجازات آن نسبت به جرم های دیگر در قانون اساسی نشده است. و حتی کودک آزاران به نسبت کودکانی که مورد بزه دیدگی واقع می شوند بیشتر موردحمایت قرار می گیرند. پیشگیری از بزه دیدگی جنسی کودکان به عنوان نخستین راه حل در زمینه تقلیل بزه علیه کودکان و همچنین جلوگیری از تکرار بزه بر روی کودکان که چنین تجربه تلخی دارند دارای اهمیت فراوانی است، لذا با توجه به اینکه بزه دیدگی و مخصوصا بزه دیدگی جنسی کودکان در کشور ما مورد کم توجهی واقع شده، ضرورت تحقیق در خصوص پیشگیری از بزه دیدگی جنسی کودکان در نظام حقوقی ایران احساس می شود. هدف از این تحقیق نخست تبیین عوامل کودک آزاری و سپس ارایه و بررسی راهکارهای وضعی و اجتماعی در جهت پیشگیری از بزه دیدگی جنسی کودکان می باشد. در این تحقیق از روش توصیفی تحلیلی بهره گرفته شده است.

Keywords:

بزه دیدگی جنسی , کودک آزاری , پیشگیری وضعی و اجتماعی , بزه دیدگی کودکان