مقایسه توانایی زبان شفاهی و مهارت های اجتماعی دانش آموزان با آسیب شنوایی در دو موقعیت آموزش عادی و طرح تلفیقی

این پژوهش با هدف مقایسه توانایی زبان شفاهی و مهارت های اجتماعی دانش آموزان با آسیب شنوایی در دو موقعیت آموزش عادی(طرح تلفیقی) و ویژه در قالب یک طرح پس رویدادی انجام شد. از دو جامعه دانش آموزان با آسیب شنوایی در پایه های سوم، چهارم و پنجم مقطع ابتدایی نظام آموزشی تلفیقی و نظام آموزشی ویژه شهر مشهد(96-1395)؛ گروه نمونه شامل 30 نفر از دانش آموزان آسیب دیده شنوایی شاغل به تحصیل در مدارس ناشنوایان و 30 نفر از دانش آموزان آسیب دیده شنوایی شاغل به تحصیل در مدارس عادی(طرح تلفیقی) انتخاب و آزمون رشد زبان مینایی و آزمون مهارت های اجتماعی گرشام و الیوت بر روی آن ها اجرا شد.نتایج تحلیل واریانس داده ها نشان داد که تفاوت میانگین دو گروه در آزمون رشد زبانTOLD-P3 معنا دار است. همچنین در خرده مقیاس های این آزمون شامل گوش دادن، سازمان دهی گفتار، مهارت های کلامی، معنا شناسی و مهارت های نحوی نیز تفاوت دو گروه به نفع دانش آموزان طرح تلفیقی معنا دار می باشد. بررسی نتایج حاصل از اجرای آزمون مهارت های اجتماعی گرشام و الیوت نیز مشخص می کند که در این آزمون و خرده آزمون های آن (همکاری، خودابرازی و خود کنترلی) دانش آموزان تلفیقی نمرات بهتری کسب نموده اند. بررسی تحلیل واریانس متغیرها نشان می دهد که تفاوت بین دو گروه معنا دار است. بنابراین نوع نظام آموزشی عاملی است که بر رشد زبان و مهارت های اجتماعی دانش آموزان ناشنوا تاثیر داشته است.

Keywords:

رشد اجتماعی , رشد زبانی , آسیب دیده شنوایی , مدارس ویژه , مدارس طرح تلفیقی