سیاست جنایی ایران در پیشگیری غیر کیفری از بزه دیدگی کودکان و نوجوانان

اطفال به علت ویژگی های خاص خود در مقابل بزه دیدگی ضعف و آسیب پذیری بیشتری نسبت به بالغین دارند . به طور کلی مهمترین ویژگی اطفال آسیب پذیری آنها است به همین علت بیش از بزرگسالان در معرض تعرض قرار می گیرند ، پس به همان نسبت باید بیش از بالغین مورد حمایت قانونی قرار گیرند ، آمار های موجود نمایانگر این مطلب می باشند که اعمال مخرب و جنایی علیه اطفال در تمام دنیا و حتی کشور هایی که صاحب تشکیلات اجتماعی مناسب هستند روبه افزایش می باشد . ضرورت اتخاذ رویکرد افتراقی به حقوق کودکان بزه دیده در راستای اعمال سیاست های حمایتی برای آنان، مطابق با معیار های بین المللی از یک سو و آسیب پذیری آنان در برابر رفتارهای خشن و گسترش جرایم از سوی دیگر قانون گذاران ملی را بر آن داشته است که درصدد اصلاح قوانین موجود برای کودکان بزه دیده بر اساس واقعیت های اجتماعی برآیند و قوانین ویژه ای را که در بردارنده حقوق کیفری ماهوی و شکلی باشد، تدوین کنند. پژوهشگر ضمن پرداختن به جنبه های مختلف پیشگیری از بزه دیدگی کودکان، تعریف کودک بزه دیده و علل بزه دیدگی کودکان را بیان نموده و سیاست جنایی ایران در سه حوزه تقنینی ،قضایی و اجرایی در خصوص پیشگیری از بزه دیدگی کودکان را با تاکید بر طرق پیشگیری وضعی مورد بررسی قرار می دهد .در این خصوص بر ایجاد خانه های سلامت برای دختران،ایجاد و تقویت نهادهای مدنی حمایتی کودکان،آموزش های اجتماعی و پلیسی لازم ، و تقویت رویکرد بزه دیده محور و فراهم نمودن سازوکار جبران آثار ناشی از بزه دیدگی در نظام تقنینی تاکید شده است.

Keywords:

بزه دیدگی اطفال , سیاست جنایی قضایی , سیاست جنایی تقنینی , پیشگیری غیر کیفری