ارزیابی میزان آسیب پذیری بافت های شهری سکونتگاه های غیر رسمی درشرایط وقوع زلزله نمونه موردی (شهرک باهنر)

هدف مهم این پژوهش، شناسایی عوامل موثر برمیزان آسیب پذیری سکونت گاه های حاشیه ای شهرمشهد (شهرک باهنر ) درصددمقاوم سازی ساختمانها دربرابر زلزله است. لذا برای کاهش میزان آسیب پذیری ناشی اززلزله درمحدوده مورد مطالعه، باتدوین معیارهای کالبدی-اجتماعی-طبیعی موردنظر می باشد. روش تحقیق در پژوهش حاضر به صورت توصیفی – تحلیلی است روش گردآوری اطلاعات از مطالعات کتابخانه ای، و اسنادی است. روش تحلیل در این پژوهش با استفاده از AHP است و بر اساس وزن دهی به متغیرها(اجتماعی 0/2 کالبدی 0/3 طبیعی 0/5) و استفاده از نرم افزار GIS است. یافته هادراین پژوهش تجزیه وتحلیل عوامل بیرونی ودرونی تاثیرگذار برآسیب پذیری سکونت گاه های غیررسمی (شهرک باهنر) شرق محدوده به دلیل بالا بودن تراکم جمعیتی و ساختمانی خسارات وارد شده زیاد پیش بینی میشود.مهم ترین راهکاربرای کاهش میزان آسیب پذیری مساکن شهرک باهنروتعریف معیارهای آسیب پذیری ونیز، انجام مطالعات درزمینه های اجتماعی، طبیعی، کالبدی وفیزیکی درمحدوده مورد بررسی است. علاوه براین نظارت مستمر برای جلوگیری ازساخت وسازهای غیرقانونی وارایه تسهیلات قانونی ازجمله وام مسکن، وام های نوسازی وبهسازی جهت مساکنی که قبلا به صورت خودجوش وبی برنامه احداث شده اند، درمدیریت بحران موثر است.

Keywords:

آسیب پذیری , بافت شهری , سکونتگاه غیررسمی , مدیریت بحران , زلزله