بازشناسی مفهوم هویت مکان در معماری و بررسی آن در معماری گذشته و معاصر ایران abstract
یکی از مهترین مسایل و موضوعات مورد اهمیت بشر، موضوع
هویت می باشد. و سعی انسان در شناخت و معرفی
هویت مکان و شناخت جایگاه او در اجتماع می باشد.
هویت هر فرد بیانگر گذشته و حال اوست ، و به انسان معنا میبخشد. بنابراین
هویت نشات گرفته از فرهنگ، تاریخ ، محیط و همچنین کالبدهای معماری است.
هویت مکان نشانگر خصوصیات اجتماعی و فرهنگی انسان در جامعه می باشد. در بررسی و مطالعه معماری سنتی و گذشته ایران در می یابیم که محیط همواره
هویت خود را در هر دوره از زمان حفظ کرده و بیانگر خصوصیات اجتماعی و فرهنگی آن دوره می باشد. و میتوان با آن به
هویت و
تعلق مکانی افراد آن دوره پی برد و شناخت و همچنین فرهنگ و شیوه های اجتماعی و نوع معماری باعث افزایش
هویت مکانی و حق تعلق اجتماعی بوده است.اما امروزه با بی توجهی به معماری گذشته و عدم الگوبرداری صحیح و عدم همدلی با معماری گذشته ایران بسیاری از ساختارهای معماری ما
هویت خود را از دست داده اند و با عدم بی هویتی مواجه شده اند. بنابراین ما در این پژوهش سعی در بازشناسی مفهوم
هویت در معماری و مقایسه آن در معماری گذشته با معماری معاصر ایران خواهیم پرداخت. پرسش این پژوهش اینگونه بیان میگردد که چه عواملی در معنا بخشی و ایجاد
هویت مکانی در معماری تاثیر دارند و دلیل بی هویتی و کم رنگ شدن
هویت در معماری امروزی ایران چیست برای پاسخ به این پرسش ها در این پژوهش از روش توصیفی، تحلیلی و برای گرد آوری اطلاعات از مطالعات کتابخانه ای استفاده گردیده است.